Chanel

Nie wiem dlaczego ludziom tak strasznie zależy, żeby wszyscy ich lubili? Przecież to jak strzelanie sobie w kolano.

Warunkowanie odwrotne.


Zostaw to. Żyj tak, żeby ludzie cię szanowali i liczyli się z tobą, nie, nie ze strachu. Strach kieruje życiem ludzi i tak w zbyt dużym stopniu. Ze strachu trzeba ludzi wyciągać, a nie w nim pogrążać.


(...)


W życiu się nie zastanawiałam, czy lubię Coco Chanel.
I nie mam zamiaru.

Co to w ogóle znaczy lubić? Lubię małe króliczki, albo czerwone wino. Ludzi? Najbardziej niedookreślające słowo, za którym może stać wszystko.

Bez wyrazu. No dobrze, letnie w wyrazie. Bez wyrazu.



Do 4 rano czytałam dziś w nocy:

Jestem zaczarowana jej życiorysem.


Zamarłam przy słowach, które powiedział jedyny mężczyzna, którego kochała "Jesteś dumna. Będziesz cierpieć". Skąd ja to znam? Ironio.

Człowiek się nie zmienia. Zmieniają się okoliczności.
Cierpienie i pasja wyniosły Chanel do kultu.

Nie miała nic do stracenia. Poza dumą.
Miłość? I tak nie należy do nas.

Fantastyczna książka. I kobieta.

Dobrze napisane przez Lisę Chaney.
Na noce aż po świt.