Syreni śpiew

kolekcja Monique Ihuillier / wiosna 2013

Chodzi ci ktoś po głowie? Racjonalizujesz to bezskutecznie?
Syreny. Miewasz z nimi do czynienia. Gdy masz szczęście, albo pecha.

Po czym poznasz syrenę? Zwraca uwagę. Przykuwa. Intryguje. Skusisz się. Spojrzysz jej w oczy. Wsłuchasz się w głos. Zwrócisz uwagę na zapach. Jesteś jej. Syren się nie zapomina. Nigdy jej nie zapomnisz. Kobiety nie znoszą kobiet syren, albo je szalenie podziwiają (chociaż chorobliwie chcą być jak one, przez to nie znoszą ich, bądź podziwiają jeszcze bardziej), ale bezdyskusyjnie idą za ich męską wersją. Mało kto wie bowiem, że są mężczyźni syreny.

Syreny wyczuwają się wzajemnie na odległość. I kobiety i mężczyźni. Kobiety syreny przeważnie wcześniej czy później spotykają się w pocałunku. Świat wokoło zamiera w zazdrości. To piękny widok. Syreny fenomenalnie całują. Ich usta czynią cuda i przejmują duszę. 

 Gdy spotyka się kobieta i mężczyzna syrena, wtedy iskrzy powietrze. 

Gdy spotkasz syrenę... Nie przejmuj się. Jest małe prawdopodobieństwo, że uwiedzie akurat ciebie. Jeśli jednak... to cóż. Nie zapomnisz tego do końca życia i nigdy nie przestaniesz za nią tęsknić. Jeśli będzie chciała spędzić z tobą życie, nieszczęśniku, spędzi. Tyle, ile będzie uważała za słuszne. Zapamiętaj jednak, że nikt nie kocha tak pięknie, jak syreny. Dotknięte mrocznym darem doprowadzają do łez. Szczęścia, rozkoszy i rozpaczy. Każda łza jest tego warta. Każda oddana im myśl.


 I tak nie masz wyjścia. 

Będziesz czekać, aż wróci i modlić się, żeby o niej zapomnieć.